Ureaplazma ili “Ureaplasma urealyticum” kako se na latinskom naziva, predstavlja jednu od brojnih vrsta mikroorganizma koji pripadaju porodici mikoplazmi (na latinskom “Mycoplasmataceae”). Naime, postoji ukupno čak sedamdeset različitih vrsta mikroorganizama koji pripadaju porodici mikoplazmi. “Mycoplasma genitalium”, “Mycoplasma hominis” ili “Mycoplasma pneumoniae”, samo su neke od pomenutih vrsta mikroorganizama.
Ureaplazma, kao i mikoplazma mikroorganizmi, u odnosu na druge vrste mikroorganizama koji ne pripadaju porodici mikoplazmi, specifični su po tome što nemaju formiran ćelijski zid i po tome što kao takvi opstaju zahvaljujući sposobnosti da prodru u sastav, tačnije u unutrašnjost drugih živih ćelija.
Jedno od prirodnih staništa mikroorganizama kakvi su ureaplazma ili mikoplazma, jeste ljudski organizam.
Konkretno, dokazano je da čak oko sedamdeset procenata seksualno aktivnih osoba, bez obzira da li je reč o muškarcima ili je reč o ženama, u svom organizmu nosi neki od oblika pomenutih mikroorganizama, dakle ureaplazmu ili mikoplazmu. Međutim, nije kod svih osoba koje u svom organizmu nose ureaplazmu ili mikoplazmu razvijena infekcija. Infekcija ureaplazmom i infekcija mikoplazmom, razvija se tek onda kada dođe do značajnog razvoja prisustva ovih mikroorganizama u ljudskom organizmu.
Pritom, osoba kod koje nije razvijena infekcija, ali koja je nosilac ureaplazme ili mikoplazme, smatra se prenosiocem ureaplazme i mikoplazme.
Najčešće, do prenošenja ureaplazme i mikoplazme sa osobe na osobu, dolazi u toku seksualnog čina, tačnije u toku nezaštićenog seksualnog odnosa.
Međutim, ureaplazma, kao i mikoplazma može se preneti i na druge načine.
O tome na koje se sve načine mogu preneti ureaplazma i mikoplazma, odnosno o tome koji su sve uzroci njihove pojave u organizmu, o tome koji simptomi otkrivaju prisustvo infekcije, ali i o tome kakve sve posledice ove vrste infekcija mogu ostaviti i kako se mogu lečiti, moći ćete da pročitate u nastavku teksta.
Zato, predlažemo vam da tekst koji se nalazi pred vama, pročitate do samog kraja, jer dovoljan nivo edukacije o ovim vrstama mikroorganizama predstavlja presudan segment stvaranja mogućnosti da se na vreme zaštitite od infekcije, ali i presudan segment stvaranja mogućnosti da infekciju na vreme prepoznate i da se od nje uspešno izlečite.
Uzroci nastanka ureaplazme
Kao što smo donekle nagovestili, ureaplazma se najčešće prenosi seksualnim putem, tačnije u toku nezaštićenog seksualnog odnosa. Jedina adekvatna zaštita koja omogućava da do prenošenja ureaplazme ne dođe u toku seksualnog odnosa, jeste kondom. Svi drugi oblici zaštite, kao što su kontraceptivna pilula, spirala ili bilo šta treće, nisu efikasni i ne pružaju zaštitu od prenošenja ureaplazme.
Ono što je važno da ponovimo, a vezano je za ovaj segment teksta, jeste da prenosioci ureaplazme mogu biti ne samo osobe kod kojih su jasno razvijeni simptomi infekcije ureaplazmom, već i osobe koje su zaražene ureaplazmom, a koje nemaju jasno primetne simptome i koje možda samim tim nisu čak ni svesne da su prenosioci infekcije. Takve osobe, nazivaju se kliconoše.
Nešto češće, kliconoše i prenosioci ureaplazme su osobe koje su sklone čestoj promeni seksualnih partnera i osobe koje upražnjavaju seks bez zaštite, tačnije bez upotrebe kondoma.
Međutim, osim seksualnim putem, ureaplazma se može preneti i na druge načine i to su sledeći načini:
– Putem upotrebe peškira koji je prethodno koristila osoba koja je zaražena ureaplamom,
– Putem upotrebe brijača koji je prethodno upotrebila osoba koja je zaražena ureaplazmom,
– Prilikom depilacije voskom koji je prethodno upotrebljen za depilaciju osobe koja je zaražena ureaplazmom: Prisustvo ovog uzroka nastanka ureaplazme, najčešće je izraženo u kozmetičkim salonima u kojim se jedan isti vosak pretapa i koristi više puta za depilaciju različitih korisnika usluge depilacije,
– Prilikom sedenja na ivici bazena: Poznato je i dokazano je da se na ivici bazena nalazi ogroman broj različitih mikroorganizama koji predstavljaju uzročnike različitih gljivičnih, virusnih ili bakterijskih infekcija. Jedna od vrsta mikroorganizama koji se mogu naći na ivici bazena je ureaplazma. Zato, prilikom posete bazena, nikada nemojte sedeti na ivici bazena i to čak ni kratko jer je svega nekoliko sekundi dovoljno da se inficirate ureaplazmom ili nekom drugom vrstom mikroorganizama,
– Prilikom upotrebe javnog toaleta: Javni toaleti, kao što su toaleti koji se nalaze u okviru kafića, u okviru restorana i u okviru javnih ustanova, predstavljaju potencijalno “leglo” mikroorganizama koji su izazivači infekcija. Ono što pritom mnoge ljude zavara i navede ih da pomisle da se u javnom toaletu ne mogu inficirati mikroorganizmima, jeste vizuelni utisak. Naime, to što je toalet na nekom javnom mestu, naizgled uredan, ne znači automatski da je bezbedan za upotrebu. Konkretno, dovoljno je da je samo jedna osoba pre vas koristila toalet. Ukoliko je ta osoba nosilac ureaplazme, već je stvorena šansa da se prilikom vršenja nužde inficirate. Način na koji možete da se zaštite od infekcije ureaplazmom u toku korišćenja javnog toaleta, jeste da ne dozvolite da nijedan deo WC šolje dođe u direktan kontakt sa vašom kožom ili sluzokožom i da ne dozvolite da vas sadržaj vode koja je sadržana u WC šolji u javnom toaletu poprska. Od pomenutih faktora rizika, zaštitićete se tako što ćete pre nego što sednete na WC šolju njene ivice obložiti toalet papirom i tako što ćete pre nego što počnete da vršite nuždu određenu količinu toalet papira staviti u unutrašnjost WC šolje, kako voda iz nje ne bi mogla da prska,
– Prilikom korišćenja usluge masaže u salonu za masažu: Ukoliko površina ležaja za masažu nije sterilisana, na njoj se lako mogu naći različiti mikroorganizmi, pa samim tim i ureaplazma,
– Prilikom korišćenja solarijuma: Ogroman procenat populacije, skida donji veš neposredno pre ulaska u solarijum. Ukoliko se solarijum ne održava pravilno i redovno, tačnije nakon svake upotrebe, vrlo lako se može dogoditi da na svojoj površini sadrži ureaplazmu,
– Prilikom korišćenja saune: Površine na kojima sedite u okviru boravka u sauni, predstavljaju potencijalne izvore ureaplazme i to postaju ukoliko je na njima pre vas sedela osoba koja je nosilac ureaplazme i ukoliko nakon toga nisu očišćene, tačnije dezinfikovane. Zato, kada odlučite da koristite saunu, preko površine na kojoj ćete sedeti, obavezno stavite peškir i taj peškir kasnije operite pre nego što ga na bilo koji način ponovo upotrebite.
Simptomi ureaplazme
Infekcija ureaplazmom, specifična je po tome što nakon što nastupi u organizmu, dugo može ostati prikrivena i neprimećena jer se često ne manifestuje kroz bilo kakve simptome.
Takav slučaj, karakterističan je posebno za ranu fazu razvoja infekcije.
Kada do manifestacije simptoma infekcije ureaplazmom dođe, to u većini slučajeva znači da je infekcija značajno razvijena i da su vrednosti ureaplazme u organizmu visoke.
Simptomi kroz koje se infekcija ureaplazmom najčešće manifestuje su sledeći:
– Učestalo mokrenje,
– Pojava peckanja pri činu mokrenja,
– Pojava svraba u regiji genitalija (svrab se obično intenzivira neposredno pre i neposredno nakon čina mokrenja),
– Pojava bola u slabinskom delu leđa,
– Pojava iscedka iz uretre (iz mokraćnog kanala): ovaj simptom, kao i svi prethodno navedeni simptomi, javlja se i kod žena i kod muškaraca,
– Pojava vaginalnog krvarenja koje se javlja između dva menstrualna ciklusa (najčešće, krvarenje je oskudno).
Pored pomenutih, osnovnih i samim tim najčešćih simptoma ureaplazme, mogu se javiti i sledeći simptomi:
– Crvenilo očiju,
– Pojava osetljivosti očiju na svetlost,
– Pojava dijareje,
– Pojava tragova krvi u sadržaju stolice,
– Prisustvo često ponavljajućeg bola u stomaku,
– Pojava glavobolje,
– Prisustvo često ponavljajuće upale grla,
– Pojava kamena u bubregu,
– Pojava astme,
– Pojava bolova u zglobno koštanom sistemu.
Posledice ureaplazme
Ukoliko se simptomi ureaplazme ne prepoznaju na vreme i ukoliko se ovaj oblik infekcije ne dijagnostikuje i ne leči na vreme, može doći do nastanka posledica u organizmu. Jedna od najčešćih i ujedno najkomplikovanijih oblika posledica jeste razvoj steriliteta. Ova posledica, može se razviti i kod žena i kod muškaraca.
Takođe, kao posledica ureaplazme, može se razviti i nespecifični uretritis (reč je o upali uretre, odnosno mokraćnog kanala).
Posledice ureaplazme, mogu se odraziti i na razvoj trudnoće, tačnije na značajno povećanje rizika od nastanka spontanog pobačaja, ali i na zdravlje ploda. Naime, ukoliko infekcija ureaplazmom nastane u trudnoći, to može dovesti do toga da se ona prenese i na plod i da utiče na to da se beba rodi sa niskom telesnom masom, sa prisustvom upale pluća ili sa prisustvom meningitisa.
Iz navedenih razloga, od infekcije ureaplazmom se sa posebnom obazrivošću treba čuvati u trudnoći, ali i pre trudnoće.
Lečenje ureaplazme
Ono što je najbitnije kada je u pitanju lečenje ureaplazme, jeste da se ono sprovodi nad oba pratnera. U protivnom, ukoliko se samo jedan partner leči, a drugi se ne leči, dolaziće do reinfekcije, odnosno do stalnog ponavljanja infekcije koja će kružiti između partnera i naizmenično se prenositi.
Lečenje ureaplazme, odnosi se na primenu antibiotika, ali ne bilo koje vrste antibiotika. Konkretno, s obzirom da je ureaplazma vrsta mikroorganizma koji nema formiran ćelijski zid, u okviru terapije, ne mogu se koristiti antibiotici koji deluju na bazi penicilina ili na bazi cefalosporina.
Antibiotici koji se mogu primenjivati i koji se najčešće primenjuju za lečenje ureaplazme su “Eritromicin”, “Tetraciklin” i “Fluorokinolon”.
Uzroci nastanka mikoplazme
U ogromnoj većini slučajeva, uzroci nastanka mikoplazme, definisani su kroz upražnjavanje nezaštićenih seksualnih odnosa. Naime, mikoplazma, baš kao i prethodno opisana ureaplazma, prenosi se seksualnim putem i njen prenosilac, može biti čak i osoba koja ni sama nije svesna da je zaražena, tačnije osoba kod koje se još uvek nisu razvili simptomi infekcije.
O tome koliko se često mikoplazma prenosi seksualnim putem, dovoljno govori podatak da je ona svrstana na treće mesto na listi polno prenosivih infekcija na prostorima Amerike. Na prostorima Evropskog kontinenta, kao i konkretno na našim prostorima, još uvek nisu rađena ispitivanja čiji bi rezultati jasno i precizno pokazali i dokazali učestalost prenošenja mikoplazme, ali se osnovano procenjuje da situacija nije značajno bolja nego što je to slučaj na prostorima Amerike.
Naime, mikoplazma je kao oblik polno prenosivih infekcija vrlo zastupljena i kod nas i tu činjenicu treba imati na umu kao motiv i razlog više za korišćenje zaštite prilikom svakog (doslovno svakog) seksualnog odnosa, a posebno prilikom seksualnog odnosa sa novim seksualnim partnerom u čiju seksualnu prošlost i zdravlje niste pouzdano upućeni. Najadekvatnija zaštita koja vas može zaštititi od mikoplazme jeste kondom. Sve druge vrste zaštite, kao što su kontraceptivne pilule ili spirala, mogu vas zaštititi isključivo od neželjene trudnoće, ali ne i od infekcije mikoplazmom, kao ni od infekcije bilo kojom drugom polno prenosivom infekcijom ili bolešću.
Osim seksualnim putem, mikoplazmom se možete inficirati i posredstvom kontakta sa predmetima koji su došli u kontakt sa telesnim tečnostima zaražene osobe.
Zato, posebno vodite računa kada je u pitanju upotreba peškira, upotreba brijača, upotreba voska za depiliranje, ali i kada je u pitanju upotreba WC šolja u javnim toaletima, upotreba solarijuma, upotreba saune i slično.
Drugim rečima, uzroci nastanka mikoplazme, doslovno se mogu poistovetiti sa uzrocima nastanka ureaplazme, kao i sa uzrocima nastanka brojnih drugih vrsta polno prenosivih infekcija i bolesti.
Simptomi mikoplazme
Baš kao što je to slučaj i u prisustvu infekcije ureaplazmom, infekcija mikoplazmom dugo može ostati neotkrivena i to iz jednog jedinog razloga, a to je što manifestacija simptoma dugo može izostati.
Naime, može proći nekoliko nedelja, do čak nekoliko meseci dok prvi simptomi mikoplazme ne počnu da se manifestuju.
Znatno brže i intenzivnije, tačnije već nakon nekoliko dana od trenutka inficiranja, simptomi ove vrste infekcije, manifestuju se kod osoba koje imaju oslabljen imunitet. Kod osoba kod kojih imunitet, tačnije imunološki sistem dobro funkcioniše, nastanak i razvoj simptoma infekcije može pokrenuti svaki vid zdravstvenih promena koje utiču na slabljenje imunološkog sistema.
Tako recimo, osoba koja se inficira mikoplazmom, a koja ima jak imunološki sistem, nedelje ili čak mesece može provoditi, a da ne oseća simptome infekcije. Zatim, jedan grip ili prehlada može inicirati nastanak situacije u kojoj će simptomi infekcije mikoplazmom postati izraženi.
Pritom, simptomi mikoplazme, u određenoj meri različito se manifestuju kod žena i kod muškaraca.
Simptomi mikoplazme kod žena
– Pojava svraba u regiji genitalija (svrab je uglavnom vrlo intenzivan i pri češanju može postati još intenzivniji. Pritom, svrab se javlja i na spoljašnjoj, ali i na unutrašnjoj regiji genitalija),
– Pojava bola u toku seksualnog odnosa (u toku penetracije),
– Pojava peckanja pri činu mokrenja,
– Poremećaj normalne Ph vrednosti u unutrašnjosti vagine (kao posledica prisustva ovog simptoma, razvija se pojava pojačanog vaginalnog sekreta).
Simptomi mikoplazme kod muškaraca
– Pojava peckanja pri činu mokrenja,
– Pojava sekreta iz uretre (iz mokraćnog kanala),
– Prisustvo bolova u zglobovima (u pojedinim slučajevima, bolovi se sa zglobova mogu preneti i na kosti),
– Prisustvo otoka u regiji zglobova,
– Nastanak i razvoj uretritisa (reč je o upali mokraćnog kanala).
Posledice mikoplazme
Ukoliko se ne otkrije na vreme i ukoliko na vreme i pravilno ne počne da se leči, mikoplazma svojim prisustvom u ljudskom organizmu, može izazvati nastanak i razvoj određenih posledica.
Konkretno, posledice koje mogu nastati usled prisustva nepravovremeno otkrivene i nelečene mikoplazme, odnose se na pojavu steriliteta kod žena i kod muškaraca, kao i na pojavu brojnih vrsta zdravstvenih problema koji mogu, ali i ne moraju biti vezani za reproduktivni trakt.
Infekcijsko zapaljenje sluzokože materice, zapaljenje karlice, upala pluća ili artritis, samo su neke od brojnih vrsta problema koji mogu nastati i koji se mogu razviti kao posledice mikoplazme.
Posebnu opasnost i poseban rizik, sa sobom nosi prisustvo infekcije mikoplazmom u periodu trudnoće.
Naime, infekcija mikoplazmom u periodu trudnoće, može inicirati nastanak spontanog pobačaja, ali i nastanak razvojnih problema koji se tiču ploda.
Lečenje mikoplazme
Kako ne bi došlo do nastanka i do razvoja posledica infekcije mikoplazmom, potrebno je što pre započeti proces lečenja ove vrste infekcije.
Lečenje mikoplazme, kao što je to slučaj i sa lečenjem ureaplazme, ali i sa lečenjem različitih drugih vrsta polno prenosivih infekcija i bolesti, mora da se sprovodi isključivo nad oba partnera. U protivnom, ukoliko se samo jedan partner leči od mikoplazme, a drugi se ne leči, taj drugi partner će ostati kliconoša, odnosno prenosilac infekcije mikoplazmom i lečenje će dati samo kratkotrajne rezultate ili čak uopšte neće ni dati rezultate i dolaziće do stalnog reinficiranja, tačnije do ponavljanja infekcije.
Lečenju infekcije mikoplazmom, potrebno je pristupiti upotrebom antibiotika. Međutim, s obzirom da je mikoplazma, baš kao i ureaplazma mikroorganizam koji nema formiran ćelijski zid, treba znati da primena antibiotika mora podrazumevati odabir prave vrste antibiotika. Naime, u cilju lečenja mikoplazme, ne mogu se koristiti antibiotici koji deluju na bazi penicilina ili koji deluju na bazi cefalosporina.
Antibiotici koji se mogu koristiti i koji se najčešće i koriste za lečenje mikoplazme su antibiotici kao što su “Eritromicin” ili “Tetraciklin”.
U toku lečenja mikoplazme, ali i u toku lečenja ureaplazme, poželjno je voditi računa i o poboljšanju funkcije imunološkom sistema. Zato, potrebno je u što većim količinama konzumirati namirnice kao što su med i beli luk ili kao što su namirnice koje sadrže značajne količine vitamina C (sve vrste citrusnog voća recimo). Sa ojačanjem funkcije imunološkog sistema, automatski dolazi i do lakšeg i bržeg izlečenja organizma.