Hashimoto sindrom – simptomi, uzroci i lečenje

Hashimoto sindrom ili “Hashimoto tiroiditis” kako se medicinski naziva, predstavlja oblik autoimunog oboljenja. Pojednostavljeno, ovaj oblik autoimunog oboljenja, najlakše se može definisati kao poremećaj imunološkog sistema, koji se manifestuje kroz stvaranje antitela u ljudskom organizmu, koja ometaju normalnu funkciju tiroidne žlezde (štitne žlezde).

Kao jasnije devinisana i klinički opisana pojava, Hashimoto sindrom je prvi put pomenut početkom dvadesetog veka, tačnije 1912. godine i to u Japanu. Istraživao i klinički ga je opisao japanski naučnik Hakaru Hashimoto i upravo po njemu Hashimoto sindrom i nosi ime.

Sve informacije koje se tiču Hashimoto sindroma, a odnose se na simptome kroz koje se ovaj oblik oboljenja manifestuje, zatim na uzroke koji doprinose njegovoj pojavi, ali i na proces lečenja, pronaći ćete u sadržaju teksta koji je pred vama.

Hashimoto sindrom – simptomi

Ono što je karakteristično u vezi sa simptomima Hashimoto sindroma, jeste da se oni veoma često izuzetno teško prepoznaju, jer se javljaju i razvijaju toliko postepeno, da se osoba kod koje su prisutni u potpunosti navikne na njih i prestane da ih primećuje. Neretko, osobe kod kojih su prisutni simptomi Hashimoto sindroma, simptome ne prepoznaju kao simptome određenog oboljenja, već ih posmatraju i prihvataju ih kao posledice svakodnevnog načina života, koji je često praćen stresom, nedostatkom sna i slično.

To što smo uprvavo naveli, u najvećoj meri se i dešava iz razloga što simptomi Hashimoto sindroma zaista i podsećaju na simptome koji se manifestuju u situacijama kada je čovek jednostavno premoren i opterećen brigama i problemima.

Hashimoto sindrom - simptomi, uzroci i lečenje

Međutim, kako razvoj simptoma Hashimoto sindroma vremenom postaje progresivniji, tako ih osobe kod kojih su prisutni prepoznaju kao nešto što je dovoljno za povod da se obrate svom lekaru.

Konkretno, ovo su simptomi Hashimoto sindroma:

– Prisustvo hroničnog umora,

– Česta pojava glavobolja koje mogu trajati satima i koje su praćene promenljivim intezitetom,

loading...

– Prisustvo slabosti u mišićima,

– Pojava bezvoljnosti i ravnodušnosti koja se u prvom stadijumu razvoja Hashimoto sindroma manifestuje najpre kroz kraće periode u toku dana i spontano prolazi, ali koja sa razvojem oboljenja počinje da se smenjuje sa blagim napadima panike, sa naglim i dramatičnim reakcijama, praćenim plakanjem, željom za započinjanjem rasprave i slično. U kasnim fazama razvoja Hashimoto sindroma, pojava bezvoljnosti koja se smenjuje sa upravo pomenutim, tačnije navedenim oblicima ponašanja, pacijente najčešće odvodi u depresiju ili neki drugi oblik anksioznog stanja. U medicinskoj praksi, poznati su i primeri pacijenata kod kojih se zbog prisustva oboljenja kakvo je Hashimoto sindrom, razvilo čak i psihotično ponašanje,

– Poremećaj pamćenja, koji se manifestuje pojavom kratkotrajnih i na svu sreću retkih, ali ponavljajućih poteškoća sa mogućnošću prisećanja na određene detalje koji su vezani za određene situacije ili događaje koji su se odigrali u neposrednoj prošlosti,

– Pojava opstipacije (zatvora), koja je učestala i trajna,

– Promena boje glasa (glas može postati grublji nego obično, ali ovaj simptom se ne manifestuje kod svih pacijenata),

– Pojačana osetljivost na hladnoću,

– Pojava holesterola u krvi,

– Usporenost srčanog ritma,

– Prisustvo suvoće kože,

– Promena telesne mase (pacijenti se obično ugoje i to bez mogućnosti da prepoznaju konkretan razlog zbog kojeg su se ugojili. Preciznije rečeno, kod pacijenata se javlja porast kilaže, bez obzira što je njihov režim ishrane uobičajen i bez obzira što količinu hrane koju konzumiraju, nisu povećali),

Ono što je važno istaći, a tiče se upravo navedenih simptoma, jeste da se oni mogu manifestovati pojačanim ili smanjenim intezitetom i to u zavisnosti od stepena u kojem je pacijent izložen stresu. Konkretno, ukoliko je pacijent izložen stresnim situacijama, ispoljavanje simptoma Hashimoto sindroma, može postati učestalije i u većoj meri izraženo.

Sa druge strane, ukoliko se pacijent nalazi u kontinuirano mirnom periodu života i ukoliko nije izložen stresu, nerviranju i suočavanju sa problemima, simptomi mogu stagnirati i početi da izostaju.

Međutim, ono što je karakteristično za pacijente kod kojih je prisutan i razvijen Hashimoto sindrom, jeste da oni na stres reaguju drugačije nego zdrave osobe. To znači da ovi pacijenti male i gotovo bezznačajne probleme, mogu prepoznati i doživeti kao bezizlazne situacije i kao razlog za prepuštanje depresiji ili nekom drugom obliku anksioznog ponašanja. Iz navedenog razloga, na pacijente kod kojih je prisutan i razvijen Hashimoto sindrom, jako veliki uticaj ima pristup okoline, odnosno ponašanje ljudi sa kojima se oni svakodnevno susreću.

Takođe je važno reći da se simptomi Hashimoto sindroma uvek manifestuju udruženo, ali da ne moraju uvek i kod svih biti izraženi u istom “sastavu”.

Konkretno, kod svake osobe pojedinačno, može se manifestovati različita skupina gore navedenih simptoma.

Ono što se preporučuje, jeste da se osoba koja kod sebe prepozna prisustvo upravo navedenih simptoma, što pre obrati svom lekaru, kako bi se pristupilo dijagnostikovanju i lečenju zdravstvenog problema. O načinu dijagnostikovanja, kao i o načinu lečenja Hashimoto sindroma, imaćete prilike da saznate više nešto kasnije kroz sadržaj ovog teksta.

Hashimoto sindrom – uzroci

Bez obzira što je prošlo čak više od jednog veka od kako je Hashimoto sindrom počeo da se tretira kao u medicini poznat i klinički opisan oblik zdravstvenog problema, ovaj oblik oboljenja i dalje nije potpuno istražen i čak i najveći medicinski stručnjaci nemaju jasno definisan odgovor na pitanje koji su uzroci nastanka Hashimoto sindroma.

Sa jedne strane, prisutan je stav da Hashimoto sindrom ne može nastati i da se kao oboljenje ne može razvijati ukoliko za to ne postoji genetska predispozicija. Međutim, postoje i medicinski stručnjaci koji ovaj oblik oboljenja opisuju i pre definišu kao posledicu prisustva određenih vrsta patogenih mikroorganizama u ljudskom organizmu, kao što su određeni virusi i određene bakterije.

Ono što je u okviru brojnih medicinskih istraživanja uspešno ustanovljeno i što je uvaženo i prihvaćeno ne samo kao stav stručnjaka zvanične medicine, već i kao stav zagovornika i poznavaoca alternativne medicine, jeste da postoje faktori koji povećavaju rizik od nastanka i razvoja Hashimoto sindroma.

Naime, kako je ustanovljeno, stres je jedan od glavnih i osnovnih “okidača” za nastanak i za razvoj Hashimoto sindroma. Da li izloženost stresu može da dovede do nastanka i razvoja ovog oboljenja samo kod osoba koje za to imaju genetsku predispoziciju i kod osoba u čijem organizmu postoji prisustvo određenih vrsta patogenih mikroorganizama ili do nastanka i razvoja oboljenja može doći i kod svih ostalih osoba koje su izložene stresu, to za sada ostaje nepoznanica i medicinska dilema.

Ono što se zna, jeste da usled izloženosti organizma stresu, najpre dolazi do proizvodnje antitela koja napadaju tiroidnu (štitnu) žlezdu i upravo takva pojava autoimune reakcije organizma na stres i predstavlja Hashimoto sindrom. Onda kada dođe do nastanka i do razvoja Hashimoto sindroma, tiroidna žlezda na napade koje na nju vrše antitela reaguje smanjenim ili pojačanim lučenjem, koje direktno rezultira smanjenom ili povećanom proizvodnjom hormona.

Ukoliko tiroidna žlezda odreaguje smanjenim lučenjem i ukoliko dođe do smanjene proizvodnje hormona, takvo stanje se naziva hipotireoza. Ukoliko je situacija suprotna, odnosno ukoliko tiroidna žlezda na napade antitela odreaguje pojačanim lučenjem i ukoliko dođe do povećane proizvodnje hormona, takvo stanje se naziva hipertireoza.

Iz navedenih činjenica, jasno i nedvosmisleno, može se zaključiti da je Hashimoto sindrom direktan uzročnik nastanka, odnosno razvoja hipotireoze, kao i nastanka, odnosno razvoja hipertireoze i da se kao oblik oboljenja uvek javlja udrženo sa nekim od ova dva oblika poremećaja tiroidne žlezde.

Hashimoto sindrom – dijagnostikovanje

Dijagnostikovanje Hashimoto sindroma, predstavlja proces koji se sastoji iz nekoliko koraka. Prvi korak koji je potrebno preduzeti, jeste obratiti se lekaru opšte prakse, upoznati ga sa simptomima i od njega zatražiti uput za serološko testiranje.

Serološko testiranje, podrazumeva postupak laboratorijskog pregleda krvi u kojoj je potrebno ustanoviti nivo antitela, koja se obeležavaju sa Anti – TPO. Ukoliko rezultati serološkog testiranja pokažu da je nivo Anti – TPO u krvi veći od 34, to znači da je proizvodnja antitela povećana i da je u organizmu prisutan odnosno razvijen Hashimoto sindrom.

Ukoliko se ustanovi da je u organizmu prisutan odnosno razvijen Hashimoto sindrom, sledeće što je potrebno uraditi jeste obaviti laboratorijsku analizu hormona tiroidne žlezde.

Laboratorijska analiza hormona tiroidne žlezde, zapravo podrazumeva proces laboratorijskog pregleda uzorka krvi, u kojem je potrebno ustanoviti nivo tireotropina, kao i nivo slobodnih tiroksina. Pomenuta dva hormona, predstavljaju hormone koji se stvaraju u procesu lučenja tiroidne žlezde.
Kada je osoba zdrava, vrednosti tireotropina u krvi, kreću se u rasponu od 0,27 do 4,2, dok se vrednosti slobodnih tiroksina kreću u raponu od 12 do 22. Na nalazu, koji se dobija nakon analize hormona tiroidne žlezde, hornon tireotropin je obeležen oznakom TSH, dok su slobodni tiroksini obeleženi oznakom FT4. U odnosu na ustanovljene vrednosti pomenutih hormona, izvodi se zaključak da li su njihove vrednosti smanjene ili povećane i u kojoj meri su smanjene ili povećane.

Ukoliko su vrednosti hormona tiroidne žlezde smanjene, to znači da je kao posledica Hashimoto sindroma nastao poremećaj rada tiroidne žlezde koji se naziva hipotireoza, a ukoliko su vrednosti hormona štitne žlezde povećane, to znači da je nastao poremećaj rada tiroidne žlezde koji se naziva hipertireoza.

Ono što je pre preduzimanja mera lečenja pacijenta takođe potrebno uraditi, jeste ultrazvučno pregledanje tiroidne žlezde. Cilj ultrazvučnog pregledanja tiroidne žlezde, jeste da se ostvari detaljan uvid u stanje tiroidne žlezde i da se ustanovi tačan oblik i intezitet promena koje su na njoj nastale.

Tiroidna žlezda kod koje je prisutan poremećaj funkcije, obično je uvećana, a uvećanje je često toliko da se može uočiti i golim okom na području vrata, odnosno na mestu na kojem se tiroidna žlezda nalazi, a to je neposredno iznad ključne kosti, odnosno ispod “Adamove jabučice”.

Hashimoto sindrom – lečenje

Prvo što je potrebno preduzeti u cilju lečenja Hashimoto sindroma, jeste smanjiti izloženost stresu i kada je god i koliko je god moguće izbegavati stres.

Zatim, treba pristupiti uzimanju precizno određene i prepisane hormonske terapije, koja ima za cilj da nivo hormona tiroidne žlezde dovede do normalnih vrednosti.

Hormonska terapija, zapravoje vezana za pojam upotrebe sintetičkih hormona koji nakon što se unesu u organizam, zauzimaju ulogu prirodnih hormona. U okviru ove terapije, najčešće se koristi “Levotiroksin” ili “L tiroksin”, a doze u kojima je pomenuti hormon potrebno uzimati, zavisi od procene lekara, tačnije od oblika i inteziteta poremećaja funkcije tiroidne žlezde.

Ono što je važno da znate, jeste da je hormonsku terapiju potrebno korigovati u skladu sa promenama koje nastaju u funkciji tiroidne žlezde. Iz tog razloga, potrebno je redovno kontrolisati nivo hormona tiroidne žlezde (bar jednom u toku jedne godine) i skladu sa rezultatima analiza usaglašavati dozu sintetičkih hormona.

Kada je u pitanju ishrana, ona takođe zauzima važnu ulogu u procesu lečenja Hashimoto sindroma. Konkretno, osobe koje boluju od ovog oblika zdravstvenog problema, trebalo bi da konzumiraju što više svežih namirnica kao što su voće i povrće, ali i što više namirnica koje u svom prirodnom sastavu sadrže visoku koncentraciju joda (to su orasi recimo). Namirnice kao što su masne vrste mesa ili mleko i mlečni proizvodi sa visokim procentom mlečne masti treba izbaciti iz upotrebe ili njihovu upotrebu svesti na minimum.

Pritom, korekciji ishrane, ne treba da se pristupa trenutno ili periodično, već je važno da ona bude korigovana trajno.

Takođe u cilju lečenja Hashimoto sindroma, trudite se da ne konzumirate alkohol, a konzumiranje cigareta takođe isključite ili bar svedite na minimum.

Sponzorisano:

loading...
Loading...

Još zanimljivog sadržaja: